πελαγιανισμός

πελαγιανισμός
Χριστιανική αίρεση, που εμφανίστηκε στη Δύση και πήρε το όνομά της από τον Άγγλο μοναχό Πελάγιο (περ. ; 354 – περ. ; 427), ο οποίος φτάνοντας στη Ρώμη στα τέλη του 4ου αι. άρχισε να διαδίδει τη διδασκαλία του με θεολογικά συγγράμματα, μεταξύ των οποίων και ένα σχόλιο στις Επιστολές του Παύλου. Ο Πελάγιος έτρεφε βαθιά εμπιστοσύνη στις φυσικές δυνάμεις του ανθρώπου, ο οποίος με μόνη την άσκηση των ηθικών αρετών του και χωρίς την ανάγκη θείας χάριτος, θα μπορούσε να αποφύγει την αμαρτία και να αποκτήσει την αιώνια ζωή· και αυτό, γιατί ο Θεός δεν θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει ένα ον κατώτερο του αιώνιου πεπρωμένου που του επεφύλασσε και για το οποίο διατυπώνονται στο Ευαγγέλιο θρησκευτικοί και ηθικοί κανόνες οι οποίοι αρκούν για τον σκοπό αυτό αν τηρηθούν. Υποστήριζε, εξάλλου, ότι το προπατορικό αμάρτημα, αν και ήταν αιτία της πτώσης και του θανάτου του πρώτου ανθρώπου, δεν μεταδιδόταν με τη γέννηση, και ότι κατά συνέπεια, τα νήπια που πέθαιναν αβάπτιστα μπορούσαν να σωθούν και αυτά. Το βάπτισμα ερμηνευόταν έτσι ως μια απλή και συμβολική μορφή μύησης για να γίνει κανείς μέλος της χριστιανικής κοινότητας. Εναντίον της διδασκαλίας αυτής, που υπονόμευε τα θεμέλια της ίδιας της υπερφυσικής τάξης επάνω στην οποία στηριζόταν η Εκκλησία, σημειώθηκαν βίαιες αντιδράσεις, προπάντων από τον ιερό Αυγουστίνο, που έγραψε εναντίον της διάφορα έργα. Οι θέσεις του Πελαγίου και του σπουδαιότερου μαθητή του, Καιλεστίου, καταδικάστηκαν επίσημα σε συνόδους που συνήλθαν στη βόρεια Αφρική το 411, το 416 και τέλος το 418, όταν, και με την επέμβαση των αυτοκρατορικών αρχών, ο Καιλέστιος αναγκάστηκε να φύγει από τη Ρώμη και ο Πελάγιος κατέφυγε στην Ανατολή φροντίζοντας να εξαφανίσει τα ίχνη του.
* * *
ο
εκκλ. αιρετική διδασκαλία τού 5ου π.Χ. αιώνα που πήρε την ονομασία της από τον Βρετανό μοναχό Πελάγιο, ο οποίος δίδασκε ότι η αρετή είναι έργο τής ελεύθερης βουλήσεως τού ανθρώπου, με τη βοήθεια και τού Θεού, ότι το προπατορικό αμάρτημα ήταν προσωπικό αμάρτημα τών Πρωτοπλάστων και οι συνέπειες του δεν μεταβιβάστηκαν στους απογόνους τού Αδάμ, που είχαν τη δυνατότητα να σωθούν με την ενεργοποίηση τής ελευθερίας τής βουλήσεώς τους, και ότι δεν ήταν αναγκαία η ενανθρώπιση τού Χριστού.
[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. pelagianism, από το όνομα τού Πελαγίου, Βρετανού θεολόγου. Η λ. μαρτυρείται από το 1817 στο περιοδικό Λόγιος Ἑρμης].

Dictionary of Greek. 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • ημιπελαγιανισμός — Χριστιανική διδασκαλία που διατυπώθηκε από τον ηγούμενο Ιωάννη Κασσιανό. Ο η. στρεφόταν εναντίον των αντιλήψεων για τη θεία χάρη του Πελάγιου και για τον προορισμό του ανθρώπου του Αυγουστίνου. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις αυτές ο άνθρωπος, μετά το… …   Dictionary of Greek

  • Ακινάτης, Θωμάς — (Tommaso d’ Aquino, Ροκασέκα 1225 – Φοσανόβα 1274). Άγιος της Δυτ. Kαθολικής Εκκλησίας, Ιταλός θεολόγος και φιλόσοφος. Η οικογένειά του, μεγάλη και παλιά, λογγοβαρδικής καταγωγής, τον αφιέρωσε σε ηλικία πέντε ετών στο μοναστήρι του Μοντεκασίνο.… …   Dictionary of Greek

  • Καιλέστιος — (354; – 427; μ.Χ.).Αιρετικός, μαθητής του Πελαγίου. Βλ. λ. πελαγιανισμός. O πάπας Καιλεστίνος E’, ιδρυτής του μοναχικού τάγματος των Ερημιτών του Αγίου Δαμιανού, σε μικρογραφία της «Ιστορίας των μοναχικών ταγμάτων» (κώδικας του 1334) (Εθνική… …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”